See you soon frikandel speciaal

Ik kan het me nog goed herinneren de eerste dag dat ik in Sevagram aankwam. Alles ging mis en ik wist niet hoe ik deze 2 maanden zou moeten overleven in dit primitief dropje met het vieze ziekenhuis en het vieze eten. Nu ben ik inmiddels bijna 60 dagen van huis, heb ik 60 dagen geen koe meer gegeten, heb ik 50 dagen geen alcohol meer gedronken, ben ik al 66 dagen niet meer op stap geweest en heb ik mijn familie en vrienden zo lang moeten missen en zit mijn avontuur in India er op. Toch vind ik het nu best moeilijk om weg te gaan. Ik heb hier echt een top tijd gehad en veel vrienden gemaakt die ik waarschijnlijk niet meer zal zien, maar ik blijf altijd positief natuurlijk dus voor mij is het nooit nooit.
Ik zal jullie nog even vertellen over mijn laatste 2 weken.
Ik was voor community medicine geplaatst in Bhidi, een heel klein dorpje (nog kleiner dan Sevagram, ja het bestaat). Hier zou ik 3 dagen blijven tot het weer weekend was. Het begon al goed, ik kwam woensdag aan en had mijn bagage in mijn kamertje gelegd. Hierna gingen we naar een kliniek in een arm klein dorpje. Nou ja kliniek, het was een soort van schuurtje met 1 tafel en 4 stoelen. Ik mocht met de verpleegster mee op huisbezoek, wat ik natuurlijk erg leuk vond. De huisjes zijn niet zoals in Nederland. Het zijn erg kleine huisjes waar grote gezinnen in wonen, sommige huisjes zijn zelfs van koeienmest gemaakt. 90% van de mensen die er wonen zijn boer, dus de geiten en de koeien lopen er allemaal voor je voeten. Het grappige was dat de verpleegster geen Engels kon spreken en ik kan geen Hindi spreken, dit leidde tot de meest grappigste conversaties en toch hadden we het gezellig en kon ik iets van de huisbezoeken mee krijgen. Voor de bewoners van het dorpje was het erg bijzonder dat er een blanke vrouw langs kwam, waardoor we na een tijdje werden gevolgd door een grote groep mensen die het allemaal maar interessant vonden, heel raar. Daarna zij de verpleegkundige dat een oude respectvolle vrouw me wilde ontmoeten. En ik zei daar natuurlijk geen nee op. Ik kwam binnen en ook hier hadden we weer de meest grappige conversaties omdat we elkaar niet konden verstaan. De vrouw had voor me gekookt heel lief en thee voor me gezet, waar ik natuurlijk geen nee tegen zei. Ze waren allemaal erg dankbaar dat ik er was en al gauw kwam het vrouwtje met een boek aanzetten waar ik mijn handtekening in moest zetten (?!?). Oké, nou weet ik dan echt hoe een beroemd iemand zich voelt. Haha ik moest toch wel lachen. Daarna hebben we afscheid genomen en was onze ochtend alweer voorbij. Terug in ons verblijf heb ik mijn stomme klamboe proberen op te hangen en mijn bagage uitgepakt. Hierna ben ik gaan studeren, want mij werd verteld dat ik een presentatie moest geven over mijn ervaring in Bhidi.
Twee uur later kwam de medical officer (werkt daar) naar me toe om me te vertellen dat ik terug naar Sevagram moest. Er was natuurlijk weer een vrije dag de volgende dag om te stemmen en ze vonden het niet veilig om me daar alleen te laten. Dus ben ik de stomme klamboe maar weer in gaan pakken en zijn we weer weg gegaan. Vrijdag heb ik mijn stomme klamboe weer ingepakt en ben ik weer terug naar Bhidi gegana met nog 2 interns uit Sevagram. Die avond was er een avondprogramma, een self help group meeting. Dit is een meeting met een groep vrouwen die het hebben over het verbeteren van hun zelfvertrouwen, ze gaan leren over bankzaken regelen en algemene gezondheidsadviezen. Erg leuk om dit te zien, vrouwen gingen zingen en allemaal discussiëren. Na afloop bedankte ze de medical officer die er ook was dat ze mij had meegenomen. Ze waren erg dankbaar dat ze mij dit allemaal liet zien, zo lief! Dus ik zei hun ook dankjewel en wenste hun gedag toe en natuurlijk Na maste. Hierna werden ze nog gelukkiger. Haha is toch wel fijn dat je met je aanwezigheid zoveel mensen gelukkig kan maken. Hierna ben ik heerlijk, uhuhm gaan slapen in mijn kingsize bed, helaas is dit niet gelukt. De medical officer had me namelijk gezegd dat er erg veel slangen zitten in deze omgeving en aangezien mijn raam in de badkamer kapot is kunnen ze er makkelijk doorheen. Dus dat maakte me wel bang. De volgende dag werd ik wakker ging ik mijn spullen pakken en plots viel er een dode kikker uit mijn tas ?!?!?!?! Zo eng, pff dus nu dus goed opletten. Die zaterdag ben ik mee gegaan op field visit. Dit is een soort van project voor de undergraduated students die ieders een aantal families in de kleine dorpjes hebben geadopteerd. Ze gaan iedere maand hun families bezoeken en letten op hun eetgewoontes, sanitaire voorzieningen in de huisjes, groei van de kinderen enz. Ze houden alles bij van de familie en zo nodig geven ze voorlichting. Erg leerzaam voor de studenten en ook erg leuk. Het onderwerp van die dag was anticonceptie, waar in India eigenlijk niet veel over gesproken wordt. Opvallend is dat heel veel vrouwen van hun man permanente anticonceptie moeten laten verrichten, dus het verwijderen van de baarmoeder of de eileiders. Toen ik ook nog bij gynaecologie mee liep vond ik het ook opvallend dat deze vrouwen ook vaak jong zijn, zelfs onder de 30 jaar. Best heftig, zo’n grote ingreep op zo’n leeftijd. Op het einde van de ochtend gaf de arts nog een soort van lezing, maar die werd al snel afgekapt door het gezeur van de studenten of hij niet wilde stoppen. Ik wist niet wat ik hoorde, van alle kanten riepen de studenten siiiiiiiiiir siiiiiiiiiiir please stop, siiiiiiir siiiiiiiiiiiir. Haha ik moest zo hard lachten. Het was zo gek om te horen.
Zondag werd ik om 6 uur al wakker gebeld door een vriendin van me in community medicine. Zij vroeg of ik zin had om nu op te staan en mee te gaan naar Nagpur naar de bioscoop en te winkelen. Natuurlijk wilde ik dat dus snel opstaan ontbijten, kleding aan hoppaaa de bus in. Ook een leuke ervaring om met de bus naar Nagpur te reizen. Gelukkig was het niet zo’n overvolle kippenbus haha. Helaas hadden we niet goed naar de tijd van de film gekeken en draaide deze alleen ’s avonds. Ik had gezegd dan gaan we toch naar een Bollywood film? Dat is ook wel eens leuk om mee te maken. Dus ’s middags zijn we naar een Bollywood film gegaan: “Bhoothnath returns” met de wereldberoemde acteur Amitabh Bachchan. Ik ken hem niet, maar het schijnt dat hij ook in Madame Tussauds staat. Het was een erg leuke film en het grappige was voordat de film begint is daar ook weer een ritueel dat je met z’n allen moet staan en moet gaan zingen. Haha het zal ook eens niet.
Na de film zijn we heerlijk fast food gaan lunchen en winkelen. Het was een erg leuke dag.
Maandag was een vrije dag alweer, omdat één of andere belangrijke vrijheidsstrijder jarig was. Ik ben met een vriendin van me Aish naar Wardha gegaan, omdat zij een simkaart moest regelen. We zijn nog even heerlijk gaan lunchen in Wardha, kip natuurlijk en toen weer gegaan. Op straat was een en al muziek en mensen stonden te dansen. Echt leuk om te zien.
De dinsdag ging ik weer naar Bhidi voor mijn laatste week. Donderdag had ik een presentatie gegeven over mijn ervaringen in Bhidi en heb ik community medicine afgesloten. Vrijdag was ik vrij om mijn terugreis te regelen en om alvast wat in te pakken, omdat ik daar dit weekend geen tijd voor had, aangezien ik een conferentie heb over maligniteiten binnen de gynaecologie. Ik had besloten omdat het mijn laatste weekend was in India om dit ook typisch in Indian style af te sluiten. De zaterdag had ik een mooie kurta aan die ik in Wardha had gekocht en zondag natuurlijk een sari die ik online had besteld. De conferentie was erg leuk en leerzaam en ik heb super veel nieuwe artsen leren kennen uit India die het natuurlijk super vonden dat ik daar kwam voor mijn stage. De zondag werd mij gevraagd of ik een speech wilde geven om de conferentie te eindigen. Dus gelukkig had ik mijn sari aan en heb ik nog even een speech gegeven. Erg leuk om te doen. Foto’s komen later. Helaas was daarmee ook het einde van mijn stage aangekomen. Ik ben snel gaan inpakken en heb het laatste weekend nog met mijn vriendinnen afgesloten door te uiteten. Zondag zou ik om half 5 ’s middags worden opgehaald en ga ik terug naar Nederland. Ik heb echt super veel geleerd en veel mensen leren kennen. Ik heb India mogen dragen, mogen proeven, mogen horen, mogen voelen, mogen eten, mogen drinken en het was een ervaring om nooit te vergeten. Ik ben erg blij dat ik dit heb gedaan en kan het iedereen aanraden! Ik denk dat het nog specialer was dat ik daar in mijn eentje van Nederland zat. Ik denk dat wanneer ik er met een groep zat niet zoveel van India heb kunnen zien. Ik kom in de toekomst zeker terug naar India en hoop ik mijn vriendinnen allemaal weer te zien. India is zo groot ik heb nog lang niet alles gezien! Dus India tot snel! Ik zal je missen….