Where are the prayers?

Inmiddels ben ik al een paar dagen in de labour room aan het werk. Ik ben al gewend aan de sterke geur hier, de schreeuwende vrouwen, de rondvliegende placenta’s en de bloedspetters op mijn voeten. Maar eerst ga ik nog een weekje terug om mijn reis af te maken tot mijn eindbestemming Sevagram.

Dag 5 zijn we dus aangekomen in ons heerlijk rustig luxe resort in Pushkar. Hier hebben we eigenlijk de hele middag zitten lezen en konden we dus bijkomen van alle indrukken van India van deze indrukken en ik kan je vertellen dat is wel even nodig. Al dat getoeter op de weg die drukke dorpjes en steden. Dat vergt behoorlijk wat energie.
Dag 6 zijn we Pushkar ingegaan. Het was nog een stukje (6 km) naar het centrum, dus werden we met kamelen opgehaald om vervolgens naar het centrum te reizen. Wauw wat een ervaring en wat groot zijn die beesten, echt super! En zelfs mijn vader durfde een ritje te maken. We gingen door de ‘woestijn’ en halverwege de rit maakten we een pauze. Mijn kameel heette Raja of Radhja of hoe je dat ook schrijft. Tijdens de pauze kwam er plots in the middle of nowhere een oud mannetje tevoorschijn met een soort van zelfgemaakte gitaar. Ik zag de blik van mijn vader al: ‘ooh god daar heb je er weer zo een die geld wilt’ en de kleur van mijn vader werd steeds witter en het werd er niet beter op toen mijn moeder haar telefoon tevoorschijn haalde om hem te gaan filmen. Vervolgens begon het mannetje op de gitaar te spelen. Ook al wilde het mannetje alleen maar geld, het had wel wat. Wij stonden daar midden in de woestijn met 3 kamelen, 2 jongens uit India en een gitaar spelend mannetje. Mijn moeder en ik konden er wel van genieten en gaven hem wat geld, omdat we vonden dat hij dat wel had verdiend. Vervolgens haalde hij een reeks cd’s tevoorschijn die hij had gemaakt???? WTF een oud mannetje met stoffen kleding een zelfgemaakte gitaar en dan cd’s maken? Met mannetje ging weer weg met zijn cd’s en wij gingen weer verder met onze kamelentocht. Toen we in het centrum van Pushkar aankwamen, kwam er een horde straatkinderen met zo’n zelfde gitaar op ons af te bedelen om geld om vervolgens een liedje te spelen, maar helaas we kunnen niet iedereen tevreden stellen dus zijn we doorgelopen. We kwamen meteen op de juiste plek: de markt. Voor mijn vader iets minder, maar mijn moeder en ik konden ons goed vermaken. Bovendien was mijn vader de dag erna jarig en moesten we nog een cadeautje kopen. We wilden graag traditionele kleding uit India geven en al snel waren we geslaagd. Helaas waren we mijn vader toen kwijt en na lang zoeken kwamen we hem eindelijk tegen. Hierna zijn we naar de Brahma tempel gegaan, een super mooie kleurrijke tempel. Mijn vader wou niet mee, omdat hij zich niet zo lekker voelde en is met onze tassen in een restaurantje gaan zitten. Dus mijn moeder en ik naar binnen. Al nel kwam er een gids aan. Hij was een student en vroeg geen geld voor zijn rondleiding dus dat vonden we al heel aardig. We deden alle rituelen mooi mee. Een offer geven, welke bestond uit bloemen, bidden en zo’n bellen laten klinken. We vonden het erg mooi dat we dit mee mochten maken en we mochten zelfs bloemen in het heilige water gooien. De dag ervoor had ik in het boek gelezen dat we moesten oppassen voor the prayers in de tempels, deze mannen willen een gebedje met je doen en vragen hier heel veel geld voor en als je dit niet geeft, kunnen ze agressief worden. Bovendien zei mr. Singh ook dat we hier voor moesten uitkijken. Ik vroeg me al de hele tijd af waar die prayers nou zitten, maar afijn misschien waren ze er vandaag niet. Mijn moeder en ik waren nog helemaal in de ban van het ritueel van de Brahma tempel en we liepen met onze gids mee naar het heilige water om daar bloemen in te gooien. Bij het heilige water zaten al 2 priesters op ons te wachten om een gebedje met ons te doen en toen dacht ik wel heej er gaat een belletje rinkelen, maar ik dacht dat kan toch niet dit is allemaal zo traditioneel wat we doen en ze kunnen toch niet met hun geloof misbruik van ons maken? Dus wij gingen bij de priesters zitten. Hij begon een gebed en ik moest hem nazeggen: Vishnu, Brahma, Shiwa, enz enz en hij eindigde met good luck for your family. Hierna moest ik wat in het water gooien. Opeens vroeg hij of ik iets wilde doneren. Ik zei ja ik heb mijn tassen moeten inleveren voordat ik de tempel inging dus heb maar 20 rupees in mijn zak (20 cent), meer kan ik niet doneren. Ja zei de priester dat is niet genoeg om je familie geluk te brengen. Ik vroeg hoeveel moet ik dan doneren? Zegt hij 3000 rupees. Ik dacht jezus zeg, mag ik zelf niet even bepalen hoeveel ik ga doneren? Maar ik wilde hun geloof niet beledigen dus ik zei maar oké. Meteen begon hij weer met zijn gebed en eindigde nu met I promise a donation from 3000 rupees. Dus ik dat maar nazeggen om er vanaf te komen, hierna moest ik naar boven komen en één of andere cheque in te vullen dat ik beloof dat ik 3000 rupees zal doneren en hij zou dan wel met mij meelopen naar mijn tas om het geld te halen, maar dit ging mij net even iets te ver. Dus ik zei van nee ik vul helemaal niks in. Als ik iets wil doneren dan bepaal ik zelf het bedrag wel, je kunt niks van me vragen. Ik heb mijn moeder geroepen en wij zijn snel weg gelopen. Dus dit waren dus die prayers die in het boekje stonden, tsss zijn we daar mooi even ingetrapt. We hadden beiden wel een mooie rode stip op onze voorhoofd gekregen en ik had zelfs nog een touwtje om mijn arm. Toen de gids ons weer terug brachten kwam de druppel. Hij vroeg ook nog om geld, het mannetje dat eerst zei geen geld te willen, moet nu opeens geld hebben? Dus ik heb hem maar een tip gegeven en gezegd dat dit dus de laatste keer was voor ons, want dit slaat natuurlijk helemaal nergens op. Een beetje misbruik van het geloof maken. Na deze hele ervaring konden we wel lachen. Wat een sukkels zijn wij, beetje al die goden opnoemen en beloftes maken en de dag ervoor nog gewaarschuwd door Lonely Planet. Al met al was het leuk om mee te maken en na nog wat te hebben gewinkeld zijn we terug naar mr. Singh gegaan. Hij zag ons al aankomen met de rode stip op onze hoofd en mijn armbandje om en begon al te lachen: you didn’t read te book like I said yesterday zei hij. Hahaha wij stelletje oenen dat we zijn. Maar gelukkig kunnen we er allemaal om lachen. We zijn nog even naar een Sick tempel geweest met mr. Singh waar hij ons heeft rondgeleid. Erg leuk om te zien en eindelijk een vertrouwde gids. Hierna heeft hij ons weer terug naar het heerlijke resort gebracht, waar we tot onze verbazing de enigste gasten waren? Het was al rustig, maar nu nog veel rustiger. Heerlijk konden we weer in alle rust nagenieten van onze dag waarin we weer veel hebben meegemaakt. Bovendien konden we ons voorbereiden op een lange reis de volgende dag: van Pushkar naar Dehli: 8/9 uur rijden, pfffffffffff
Dag 7 Vandaag was mijn vader jarig. Hij was erg blij met zijn nieuwe kleding en het stond hem ook erg goed. We moesten helaas vroeg weg voor onze reis en zouden zijn verjaardag ook grotendeels in de auto vieren. We vroegen aan mr. Singh om onderweg ergens te stoppen om samen met z’n vieren te eten, omdat mijn vader jarig is en hij dan onze gast was. Dit vond hij goed, maar hij moest eerst even ergens stoppen. Het duurde even en toen kwam hij terug met een doosje in zijn hand. Hij had ook een cadeautje voor mijn vader, super lief!!! Onderweg zijn we inderdaad gestopt en hebben we heerlijk gegeten in een restaurant. Natuurlijk heeft mr. Singh alles besteld, want wij wisten van de helft van het menu niet af wat het was. Het was allemaal heerlijk en we hebben veel geleerd over het eten in India. Zo kregen we röti wat we met een soort van groentendrapje moesten eten. Je gebruikt geen bestek, maar je gebruikt eigenlijk de röti om de groenten te pakken. Als toetje hadden mijn moeder en ik nog een super zoet warm bolletje besteld, ook erg lekker. Het smaakte eigenlijk als een oliebol. Bijna bij alle restaurants krijg je op het einde anijs en suiker, wat de spijsvertering bevordert. Dit is ook best lekker na het eten. Met een volle buik zijn we weer verder aan onze reis begonnen. We kwamen ’s avonds aan in het hotel in Delhi en helaas moesten we hier afscheid nemen van mr. Singh :( het was een mooie tijd met hem en hij heeft er voor gezorgd dat we ons altijd veilig voelden. Dus een goeie herinnering aan hem overgehouden. In het hotel besloten om niet meer te gaan eten, omdat we al vol waren van al het eten onderweg. Wel hebben we nog een drankje benuttigd en een stukje taart gegeten. Het was tenslotte nog steeds mijn vaders verjaardag. Na een lekker wijntje zijn we op tijd gaan slapen, want om 3.30 uur ’s nachts werden we al gewekt om het vliegtuig te pakken naar Nagpur. Vanuit Nagpur word ik opgehaald en kom ik op mijn eindbestemming Sevagram. Spanneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeend.